Treść dwóch aktów upoważniających wymaganych przez dyrektywę w sprawie odnawialnych źródeł energii (RED II) przyjętą przez Unię Europejską (I)

Zgodnie z oświadczeniem Komisji Europejskiej, pierwsza ustawa upoważniająca określa warunki niezbędne do tego, aby wodór, paliwa wodorowe lub inne nośniki energii mogły zostać zaliczone do paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego (RFNBO).Projekt ustawy doprecyzowuje zasadę „dodatkowości” wodoru określoną w unijnej dyrektywie w sprawie odnawialnych źródeł energii, co oznacza, że ​​ogniwa elektrolityczne produkujące wodór muszą być podłączone do nowej produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.Zasada dodatkowości jest obecnie definiowana jako „projekty OZE, które rozpoczynają działalność nie wcześniej niż 36 miesięcy przed instalacjami produkującymi wodór i jego pochodne”.Zasada ta ma na celu zapewnienie, aby wytwarzanie wodoru ze źródeł odnawialnych zachęcało do zwiększania ilości energii odnawialnej dostępnej w sieci w porównaniu z tym, co jest już dostępne.W ten sposób produkcja wodoru będzie wspierać dekarbonizację i uzupełniać wysiłki na rzecz elektryfikacji, jednocześnie unikając wywierania presji na wytwarzanie energii.

Komisja Europejska oczekuje, że zapotrzebowanie na energię elektryczną do produkcji wodoru wzrośnie do 2030 r. wraz z wdrożeniem na dużą skalę dużych ogniw elektrolitycznych.Aby osiągnąć ambicję REPowerEU, by do 2030 r. wyprodukować 10 mln ton paliwa odnawialnego ze źródeł niebiologicznych, UE będzie potrzebować około 500 TWh energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, co odpowiada 14% całkowitego zużycia energii w UE do tego czasu.Cel ten znajduje odzwierciedlenie we wniosku Komisji, aby do 2030 r. zwiększyć udział energii ze źródeł odnawialnych do 45%.

Pierwsza ustawa upoważniająca określa również różne sposoby, w jakie producenci mogą wykazać, że odnawialna energia elektryczna wykorzystywana do produkcji wodoru jest zgodna z zasadą dodatkowości.Wprowadza ponadto normy mające na celu zapewnienie, że odnawialny wodór będzie produkowany tylko wtedy i tam, gdzie jest wystarczająca ilość energii odnawialnej (tzw. znaczenie czasowe i geograficzne).Aby uwzględnić istniejące zobowiązania inwestycyjne i umożliwić sektorowi dostosowanie się do nowych ram, przepisy będą wprowadzane stopniowo i mają z czasem stać się bardziej rygorystyczne.

Ubiegłoroczny projekt ustawy o zezwoleniach Unii Europejskiej wymagał korelacji godzinowej między dostawą a zużyciem odnawialnej energii elektrycznej, co oznacza, że ​​producenci musieliby co godzinę udowadniać, że energia elektryczna wykorzystywana w ich ogniwach pochodzi z nowych odnawialnych źródeł.

Parlament Europejski odrzucił kontrowersyjne połączenie godzinowe we wrześniu 2022 r. po tym, jak unijny organ ds. handlu wodorem i przemysł wodorowy, na czele którego stoi Rada ds. Odnawialnej Energii Wodorowej, stwierdziły, że jest to niewykonalne i podniosłoby koszty ekologicznego wodoru w UE.

Tym razem ustawa autoryzacyjna komisji idzie w parze z tymi dwoma stanowiskami: producenci wodoru będą mogli dopasować swoją produkcję wodoru do energii odnawialnej, na którą się zapisali, co miesiąc do 1 stycznia 2030 r., a następnie akceptować tylko połączenia godzinowe.Ponadto przepis określa fazę przejściową, dzięki której projekty ekologicznego wodoru działające do końca 2027 r. mogą być wyłączone z przepisu o dodatkowości do 2038 r.Ten okres przejściowy odpowiada okresowi, w którym komórka rozwija się i wchodzi na rynek.Jednak od 1 lipca 2027 r. państwa członkowskie mają możliwość wprowadzenia surowszych przepisów dotyczących zależności czasowej.

W odniesieniu do znaczenia geograficznego ustawa stanowi, że elektrownie OZE i ogniwa elektrolityczne wytwarzające wodór znajdują się na tym samym obszarze przetargowym, który definiuje się jako największy obszar geograficzny (zwykle granica państwowa), na którym uczestnicy rynku mogą wymieniać energię bez przydzielania mocy .Komisja stwierdziła, że ​​ma to na celu zapewnienie, że nie będzie przeciążenia sieci między ogniwami wytwarzającymi odnawialny wodór a odnawialnymi jednostkami energetycznymi oraz że właściwe jest wymaganie, aby obie jednostki znajdowały się na tym samym obszarze przetargowym.Te same zasady mają zastosowanie do ekologicznego wodoru importowanego do UE i wdrażanego w ramach systemu certyfikacji.